ม. 2 : ​ค้นหาหนังสือธรรมะ หน้า 439 / 483

ทรงธรรม วาสนาวิชา ทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 1. นาฬกายิ ยโต ทุกข์ ทุกข์ อญฺญ นูน พาภํ พาภํ ตุตตนิยายเมน ตโต สจมิต มํ" E 2. ตํ วิณา นาญญโต ทุกข์ น ณ โหติ น ตโต ทุกข์

เอกสารนี้เสนอเรื่องราวเกี่ยวกับทรงธรรมและอรรถถาธรรมในพระพุทธศาสนา อภิธรรมซึ่งเป็นปัญญาที่สามในพระไตรปิฎกมีการแบ่งออกเป็นหลายคำวิธีเพื่อให้เข้าใจถึงธรรมะอย่างชัดเจน และเรื่องการวิ่งค้น วิ่งคัดเป็นการสำ

66 ธรรมธารา วรรควิชา ทางชะตาพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 อธิธรรมปฏิก เป็นผลงานของพระพุทธโมษายที่แต่งขึ้นในรัชสมัย พ.ศ. 956 ในประเทศศรีลังกา โดยอาศัยเนื้อความจากคัมภีร์อรรถถ

เนื้อหาของบทความนี้เสนอข้อมูลเกี่ยวกับธรรมธาราและการวิเคราะห์งานเขียนของพระพุทธโมษายที่สร้างขึ้นในศรีลังกาในปี พ.ศ. 956 โดยอิงจากคัมภีร์อรรถถถาและอธิบายผ่านคัมภีร์สัมโมหิวโหนท ที่ประกอบด้วย 18 หมวดตาม

ธรรมหารา วาสนายวิภาวะพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 (อิริยสัง) เป็นคำแสดงไอธรรมที่กำหนดไว้ ก็พิพาทวินิจฉัยในอุเทศวรรคคำว่ามา ว่า ทุกข์ อิริยสัจ (ทุกข์ อิริยสัจ) เป็นต้น บัญชีผ

บทความนี้วิเคราะห์อิริยสัจและวินิจฉัยในพระพุทธศาสนาภายในปีที่ 6 ฉบับที่ 1 โดยการแสดงข้อความจากจารึกและการแปลภาษาบาลี เนื้อหาประกอบด้วยการวิเคราะห์ศัพท์และประเภทของธรรม โดยมีวินิจฉัยตามลำดับเพื่อความเข

ธรรมธารา วาสนาวิชา วิชชามาชาฉาขพระพุทธเจ้า ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 นิทกฤษฎี คำคม คำสอนในพระพุทธศาสนา นี้ทุกข์ ดังนี้แห นั่นเป็นของแท้จริง นั่นเป็นของไม่ผิด นั่นไม่เป็นไป โดยประกาศอ

บทความนี้สำรวจหลักธรรมในพระพุทธศาสนา โดยเน้นความเข้าใจเกี่ยวกับทุกข์ที่เป็นของแท้และพระนิพพานที่เป็นความสงบที่แท้จริง ทบทวนคำสอนเกี่ยวกับตันหาที่เป็นเหตุของทุกข์ และการแสดงออกของมรรคที่เป็นเครื่องนำมน

ธรรมธารา วาสนาวิชา ภาควิชาทางพระพุทธศาสนา ปีที่ 6 ฉบับที่ 1 (ฉบับรวมที่ 10) ปี 2563 อีกหลักหนึ่งที่มีอายุรุ่นราวคราวเดียวกันคือ จารึกด้านรายงาน(21) จารึกด้วยอักษรปิลละ ภาษามอญ อายุพุทธศตวรรษที่ 12 จา

บทความนี้เจาะลึกเกี่ยวกับจารึกที่มีความสำคัญในประวัติศาสตร์พระพุทธศาสนา ตั้งแต่จารึกเสาปดเหลี่ยมชัยนาทจนถึงการติดต่อของวรรณกรรมในศรีลังกาและประเทศไทย ซึ่งแสดงให้เห็นถึงการมีปฏิสัมพันธ์ทางศาสนาในภูมิภา

ธรรมะอวารวารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 1. ที่มา Samayabhedoparacanacakra (สมุยแยกโบจจอนจักร: SBh) เป็นคัมภีร์ที่ได้รับการจํานวนโดย พระอรรถม์มีเนื้อหาเกี่ยวกับมูลเหตุแห่งการแตกนิกายแ

คัมภีร์ Samayabhedoparacanacakra (SBh) เป็นเอกสารสำคัญที่นักวิชาการศึกษาเพื่อให้เข้าใจมูลเหตุแห่งการแตกนิกายและมิตรธรรมต่าง ๆ การแปลคัมภีร์นี้ยังไม่เป็นภาษาไทย ทำให้ผู้สนใจไม่สะดวกในการเรียนรู้ ขอบเขต

Samayabhedoparacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (1) 73 ได้รับการแปลในสมัยราชวงศ์ฉินตะวันออก แต่ไม่ปรากฏชื่อผู้แปล ไม่เพียงแต่ฉันประเดิมมีความซับซ้อนมากขึ้นไปอีก เมื่อคัมภีร์รจนาย SBh ถูกระบว่าเ

บทความนี้เสนอการวิเคราะห์และคำแปลของคัมภีร์ Samayabhedoparacanacakra โดยอ้างอิงจากช่วงเวลาที่คัมภีร์ถูกแปลในสมัยราชวงศ์ฉินตะวันออก ข้อมูลที่นำเสนอผลิตจากการศึกษาที่มีการพูดถึงคัมภีร์ต่างๆ เช่น 八部論疏 แล

samayabhdeporacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์(1) 79 ก. พระอุสมิตในฐานะที่เป็นอาจารย์ในฝ่ายพระอภิธรรม 1. ผู้อยู่ในสมัยส่งสายในฝ่ายสวดิทกิน และร่วมจรร คำมีอธิบายอธิบายมหาวิบัติ( Mahāvi bhā sa )

เนื้อหานี้อธิบายถึงบทบาทของพระอุสมิตในฐานะอาจารย์ของฝ่ายพระอภิธรรม ซึ่งเขาได้มีส่วนสำคัญในฐานะที่เป็นผู้อยู่ในสมัยส่งสายในฝ่ายสวดิทกิน นอกจากนี้ยังมีการอ้างถึงคัมภีร์ต่างๆ ที่กล่าวถึงการรวบรวมพระธรรมแ

ฺbhadantavasumitrash tvāha pariprìcchāyāṁ vasyācittikā nirodhasamā- pattiś taysaiya doṣaḥ, mama tu sacittikā samāpattiḥ iti. (AKBh: 72 24-25) 真: 大德憂須蜜多羅。於問中說。若人執滅心無心。此人則有如此失。 我今執滅心定有心。 玄: 尊者世友問論中說。若

ในบทความนี้มีการอภิปรายโดยมหาเถระวสุมิตรเกี่ยวกับการพิจารณานิรีษสมาบัติในความหมายที่แตกต่างกัน กล่าวถึงว่าสำหรับผู้ที่พิจารณาว่าหากไม่มีจิตจะทำให้เกิดข้อผิดพลาด ซึ่งผมมีความเห็นว่านิรีษสมาบัติยังคงมีจ

คำว่่า "สมเด็จพระพุทธเจ้า" (སྲིད་དབང་ལྡན་སྡུད་) มาจากศัพท์คำว่า "พระพุทธ" (buddha) และ "ภควับ" (bhagavant) จะแพบเห็นได้บ่อยครั้งในการใช้คำทั้งสองนี้คู่กันในคัมภีร์พระที่ใช้ภาษาสันสกฤต สำหรับคำแปลนั้น

บทความนี้สำรวจความหมายและความสำคัญของคำว่า 'สมเด็จพระพุทธเจ้า' ที่มาจากคำว่า 'พระพุทธ' และ 'ภควัต' โดยใช้ข้อเสนอจากผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.ประพจน์ ซึ่งมีการแปลและการตีความที่น่าสนใจ จุดสำคัญคือความแตกต่

Samayabhedoparacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (1) 91 เป็นเวลา 100 ปี นับแต่ อัลงฺแห่ง[ธรรม]วาจา ผ่านไปเป็นเวลาไม่นาน ณ กุลามปูละในพระราชานุปาลิ[ฐ]63 ฉบับ pm ที่ถูกคัดลอกโดยฉบับของ ราชวงศ์หย

เนื้อหาเกี่ยวกับการแปลและวิเคราะห์ Samayabhedoparacanacakra ที่ระบุถึงการพัฒนาทางวรรณกรรมในช่วง 100 ปีที่ผ่านมา รวมถึงการอ้างอิงถึงการแปลที่แตกต่างกันในหลายฉบับของคัมภีร์และความสำคัญของเมืองหลวงในประว

แน่นอน นี่คือข้อความที่ได้จากการ OCR ของภาพนี้: ธรรมาธรรม วอสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 พระราชา[พระนามวา”“อิศรา” ได้ปกครอง[ชมพูทวีปเป็น]เอกอัตร สร้างเป็นจัักรวรรดิ[อึ่ยิ่งใหญ่]ในขณะน

บทความนี้นำเสนอการศึกษาความหมายของคำว่า 故城 ในบริบทของประวัติศาสตร์จีน โดยเฉพาะเกี่ยวกับพระราชาอิศราและการสร้างราชธานีใหม่ นอกจากนี้ยังมีการเปรียบเทียบคำแปลและแนวคิดต่างๆ ที่เกี่ยวข้องกับเมืองเก่าในช่ว

ซับในที่สามารถอ่านได้จากภาพนี้: Samayabhedoparacanacatra: คำแปลพร้อมเชิงอรรถวิเคราะห์ (1) ( bahusruṭiya* )70 เกิดขึ้น71 70 ฉบับนี้ทั้งสามฉบับได้แปลในท่อนนี้อย่างแตกต่างดังดังนี้ X: 四衆者何。 一龍象衆二邊衆三多聞

บทความนี้วิเคราะห์การแปล Samayabhedoparacanacatra ซึ่งมีการแปลที่แตกต่างกันในฉบับต่างๆ สำหรับกลุ่มคำที่สำคัญ โดยเน้นที่คำว่า nagar- และ nagar- ที่อาจทำให้เกิดความสับสนในการตีความข้อมูลจากฉบับ X, Pm แล

Samayabhedoparacanacakra: คำแปลพร้อมเชิงวิเคราะห์ (1) 97 หากพิจารณาในกรณีการแปลมีเหตุผล ฉบับ Pg มีความน่าสนใจที่สุด กล่าวคือ ในฉบับ Pg ได้แปลเป็นภาษาจีนว่า 外邊宗 ในกลุ่มที่สอง และแปลกลุ่มแรกเป็นคำว่า

บทความนี้นำเสนอการวิเคราะห์และการแปล Samayabhedoparacanacakra โดยให้ความสำคัญกับฉบับ Pg ที่แปลอย่างน่าสนใจเป็นภาษาจีน พร้อมทั้งเปรียบเทียบการแปลในฉบับอื่นๆ เพื่อให้เห็นความแตกต่างในเชิงการวิเคราะห์ด้า

แน่นอนครับ นี่คือข้อความที่สกัดได้จากภาพ: --- 98 กรรมถาภ วาสสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับที่ 1 ปี 2559 หลังจากกล่าววัดูฏู่ไปแล้ว ได้ประกาศไปแล้ว ทำให้เกิดการแบ่งเป็นสองนิกายมีชื่อว่า นิกายนิสวะ (

บทความนี้ศึกษาเกี่ยวกับการแตกนิกายในพระพุทธศาสนาซึ่งเกิดจากการสั่งสอนและการตีความที่แตกต่างกัน โดยมีการแบ่งออกเป็นสองนิกายนิยมหลักคือ นิกายนิสวะและนิกายนายมหาสังขิณ และยังได้เสนอการอ้างอิงวรรณกรรมเพื่

ยุยามะ, รยูโจะ (山田龍城). 1959 Dajō-bukkyō-seiritsu-shiron-josetsu 大乗仏教成立史論序説 (บทนำ ทฤษฎีประวัติกรมเนิดพระพุทธศาสนามหายาน). Kyoto: Heirakuji- shoten. ยามะซากิ, เจน'อิชิ (山崎元一). 2002 “Butsumetsunen-

เนื้อหานี้เกี่ยวกับการศึกษาและวิเคราะห์ประวัติศาสตร์ของพระพุทธศาสนาในบริบทของมหายาน รวมถึงข้อถกเถียงและทฤษฎีต่างๆ ที่ถูกเสนอโดยนักวิจัย ตัวอย่างเช่น การกล่าวถึง Dajō-bukkyō-seiritsu-shiron-josetsu และ

ธรรมาภว วารสารวิชาการทางพระพุทธศาสนา ฉบับรวบรวมที่ 3 ปี 2559 1. บทนำ Samayabhedporacanacakra(สมยาถอปัจฉจาก: SBh) เป็นคำภิรติที่พระสุมนิตโดยพระสุมนิต2 มีเนื้อหาเกี่ยวกับมูลเหตุแห่งการแตกนิกายและมติธรร

ธรรมาภว เป็นวารสารวิชาการที่ทำการรวบรวมประเด็นต่างๆ เกี่ยวกับพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะเรื่องการแตกนิกายและมติธรรม ซึ่งนำเสนอการศึกษาและการอ้างอิงตามคำภิรณ์ SBh ที่ยังไม่ได้แปลเป็นไทย โดยมีการใช้นฉบับ Tera

X: 第二百年満時。有一出家外道。捨邪跡正。亦名大天。大衆部出家受具。多聞精進居制多山。與彼僧偈重詳五事:Pm: 此第二百年満。有一外道。名日大天。於大衆部中出家。獨處山閣。宣說大衆。五種執異; A: 又二百年中。摩訶提婆外出家住支山。於摩訶僧祇部中... 在第四A版不卽規則的"ข้อกล่าว"เกี่ยวกับ"วัดฏุหิประการ" แต่ในฉบับX,Pmมีการกล่าวถึง

ในเนื้อหานี้จะกล่าวถึงการศึกษาและการวิเคราะห์วัดฏุหิประการซึ่งถูกอ้างอิงในฉบับต่างๆ ของพระพุทธศาสนา โดยมีการเน้นถึงความแตกต่างในการแปลและการตีความอย่างละเอียดของ Deeg โดยเฉพาะในรายละเอียดหลากหลายข้อที

ธรรมอารา วรรณารัชวาระทางพระพุทธศาสนา ฉบับรวมที่ 3 ปี 2559 Caityāsaila?), อปรโฒสฺ (Aparāsaila)[และ] อุตตราไสละ(Uttarāsaila) ด้วยเหตุนี้ นิยายมหาลัยมิคะแตกออกเป็น สีนัยยะ และหัณนิยาย [รวมเป็นกัณฑ์]10

ในบทความนี้มีการวิเคราะห์แนวต่างๆ ของธรรมอาราและบทนิยายที่สำคัญในพระพุทธศาสนา โดยเฉพาะการแบ่งแยกของนิยายสตรีะและการกล่าวถึงนิยายสรวาสติวาท การศึกษาเนื้อหาในคัมภีร์ทีปวรรคช่วยให้เราเห็นความซับซ้อนและคว

เซิงอรถ ต่อจากหน้า 68) ดังนั้น คำวา 佛婆羅 ก็สามารถสนิษฐฐานว่า ตรงกับนิยายปุปเภศลิใน คัมภีร์ทิปงศลได้แต่เน้นวิชาการมักจะเทียบเคียงระหว่างชื่อเนยายของคัมภีร์ ทิปงศลกับคัมภีร์ SBh และวิเคราะห์ว่านิยายปุปเ

บทความนี้สำรวจการถอดเสียงและการวิเคราะห์ชื่อในคัมภีร์ทิปงศล โดยเปรียบเทียบกับชื่อในคัมภีร์ SBh และการออกเสียงในฉบับ A ตลอดจนพูดถึงนิกายต่างๆ ที่ปรากฏในฉบับอื่นๆ เช่น Pm การวิเคราะห์เหล่านี้ช่วยให้เข้า